კარგი იქნება, თუ მასწავლებელი თითოეული მოსწავლისადმი განეწყობა სიმღერის ამ სიტყვების შესაბამისად:
”მე შენი მჯერა, მიჰყევი შენს ოცნებებს, გახდი სიკეთის ანგელოზი ...
შენ ყველაფერს შეძლებ”.
Lonely the path you have chosen
A restless road, no turning back
One day you will find your light again
Don't you know
Don't let go the chance
Follow your heart
Let your love lead through the darkness
Back to a place you once knew
I believe I believe I believe in you
Follow your dreams
Be yourself an angel of kindness
There's nothing that you cannot do
I believe I believe I believe in you
Someday I'll find you
Someday you'll find me too
And when I hold you close
I know that it's true
Follow your heart
Let your love lead through the darkness
Back to a place you once knew
I believe I believe I believe in you
Follow your dreams
Be yourself an angel of kindness
There's nothing that you cannot do
I believe I believe I believe in you
I believe I believe I believe in you
I believe I believe I believe in you...
ასეთი დამოკიდებულების მაგალითი:
... полтора года назад из зимнего лагеря Школы Самоопределения Маша привезла розовый листочек формата А5 — записочку: «Ты, Маша, хорошая девочка, умная, веселая, и всегда будь такой…». Вожатая написала. Сохранилась ли записочка в мусорном архиве Маши, не знаю. Но тогда, после лагеря, она ее всем показывала и была счастлива за себя. Вожатая, может быть, без опыта и образования, смогла сделать то, то Школа с директорами, методистами и учителями — вся королевская рать — не умеет делать. Если, допустим, по итогам четверти или месяца ученик получает такую записочку с теплыми словами — может, и оценка не так нужна…